رقیه جان! آن زمان که در صحرای نینوا بر بلندی منتظر بازگشت پدر غریبت

حسین، عموی رشیدت عباس و برادر دلیرت علی اکبر بودی من نبودم؛ اما

اکنون که قصه های شبانه مادرم با غربت تو آمیخته می شود و اشک

های پدرم آرامبخش جان اوست، من نیز ندیده دلباخته بانویی شده ام که

می گویند با دستانی کوچک گره های بزرگ باز می کند.

من با تو بیعت کرده و میثاق میبندم که تا قیام منتقم آل الله در راه حق و

برپایی ظهورش و همچنین رساندن پیام عاشورا بعد از 1400 سال همچون

عمه ات زینب (س) از جان و دل مایه گذاشته تا در قیامت مورد شفاعت

یاس 3 ساله حسین قرار گیرم.

هوای حرم ،هوای حسین

حال من حال جوانی است که یک ماه تمام در پی کسب جواز حرمت پیر شده

آرامش جاماندگان قافله اربعین در پذیرایی از زائران پیاده اربعین

زمان: 8 آبان مصادف با اربعین حسینی

مکان : جاده جوپار بعد از کارخانه روغن

موکب  محبان حضرت رقیه (س) کرمان

خاک پای عاشقان اباعبدالله را توتیای چشمان خود میسازیم.

از لـات هـای کـوچـه ، بَـرَم حـرف می زنـنـد

عـمـه ،،، ز پـاره ی جـگـرم حـرف می زنـنـد

سنگی بـه دست بـچه و پیر و جوانشان

گـویـا کـه از سـر پـدرم حـرف می زنـنـد

وقتی که زجر چکمه ی خود می کند تمیز

مـَردم ز درد ایـن کـمـرم ، حـرف می زنـنـد

هـم می زنـنـد بـر تـن مـن، کـعـب نـیـزه هـم

از زخـم هـای بـال و پـرم حــرف می زنـنـد

قَـدّم بـه ارتـفـاع لـگـدهـا نـمی رســـیـد ….

از ضـربه ای که زد بـه سرم حـرف می زنـنـد

از دامـنـی کـه ظـهـر عـطـش گـُر گـرفـت و از

بـی حـرمـتـی بـه اهـل حـرم حـرف می زنـنـد

نُـقـل مـجـالـس اسـت هـمـیـن واژه ی “کنیز”

ایـن جـا ز واژه ی “بـخـَرَم” حـرف می زنـنـد !!!

ازت بپرسم راستی یه چیزی

بـگو بابایی ، چـیـه کـنیـزی ؟!